W Unii Europejskiej obowiązują 23 języki urzędowe, które są jednocześnie językami roboczymi, a mianowicie: angielski, bułgarski, czeski, duński, estoński, fiński, francuski, grecki, hiszpański, irlandzki, litewski, łotewski, maltański, niderlandzki, niemiecki, polski, portugalski, rumuński, słowacki, słoweński, szwedzki, węgierski i włoski.
Nauka języków obcych jest bezpośrednio związana z celem zdefiniowanym jako otwarcie systemów edukacyjnych na świat. Jego realizację ma umożliwić unijna zasada „język ojczysty plus dwa”, zgodnie z którą każdy obywatel UE powinien opanować dwa języki obce.
Komisja Europejska – wspólnie z rządami krajów UE, Parlamentem Europejskim, regionami Europy i partnerami społecznymi – podejmuje wysiłki, aby:
- zaoferować wszystkim Europejczykom szansę nauki od najmłodszych lat dwóch języków obcych,
- zbudować bardziej otwarte społeczeństwa, w których różne społeczności i różne osoby podejmują ze sobą dialog,
- wzmocnić rolę języków w zwiększaniu szans zatrudnienia i poziomu konkurencyjności.
Cele te stanowią trzon „polityki wielojęzyczności”.
W dziale tym przedstawiono działalność, jaką prowadzi Komisja w ramach realizacji tych założeń, dając tym samym impuls krajom UE, władzom lokalnym i partnerom społecznym do podjęcia działań na swoim szczeblu.
Koľko jazykov vieš, toľkokrát si človekom.
Ile języków znasz, tyle razy jesteś człowiekiem
(przysłowie słowackie)